این روزها استفاده از آسانسور آنقدر ضروری است که تبدیل به یکی از تجهیزات جدا نشدنی ساختمان ها شده است.اگر آسانسور نبود هرگز آسمان خراشی ساخته نمی شد!
ابتدایی ترین آسانسورها عبارت بودند از یک طناب که یک طرف وسیله مورد جابجایی قرار داشت و طرف دیگر توسط انسان یا حیوان کشیده می شد. این آسانسورهای باستانی در مصر و یونان و رم و ایران استفاده می شدند.
اما، استفاده گسترده از آسانسور جهت جابجایی اشیا مربوط به دوره انقلاب صنعتی است. در این دوره آسانسورها یا بصورت هیدرولیکی یا با نیروی بخار کار می کردند. و البته ایمنی کافی برای استفاده انسان را نداشتند.
قدیمیترین آسانسوری که برای جابجایی مسافر از آن استفاده شد در کشور فرانسه و مشهور به صندلی پرنده بود. این آسانسور در سال 1743 در قصر لویی پانزدهم استفاده میشد. این آسانسور توسط چند وزنه و چرخ قرقره، توسط خدمتکاران پادشاه حرکت میکرد.
جرج آتوود کسی بود که پایهی علمی آسانسورهای امروزی رو بنا کرد. آتوود ماشینی اختراع کرد که با دو وزنه که توسط یک نخ به هم متصل بودند به بالا و پایین حرکت میکرد.
در سال 1846 ویلیام آرمسترانگ جرثقیل هیدرولیک را معرفی کرد که جایگزین بخار برای بالا بردن آسانسورها شد.
الیشا اوتیس (Elisha Otis)در سال 1853 آسانسوری مجهز به ترمز ایمنی اختراع کرد. اولین آسانسور در جهان در تاریخ 1874 در ساختمانی در نیویورک توسط شرکت اوتیس ساخته و نصب گردید .
پیشرفت صنعت آسانسور پساز این اختراع سرعت روزافزونی گرفت.
استفاده ورنر زیمنس (Werner Von Siemens) از موتورهای الکتریکی در آسانسور ها و نیز به کارگیری سیم بکسل فولادی به جای طناب کنفی (که از ایمنی چندانی برخوردار نبود) توسط جان آگوستوس روبلینگلر(John Augustus Roebling) باعث گردیدند، آسانسور به شکل امروزی و با استانداردهای ایمنی بالاتری مورد بهره برداری قرارگیرند.
امروزه ساختمانهای تجاری مدرن معمولا دارای آسانسورهای متعدد با سیستم کنترل یکپارچه و ویژه ای هستند.این آسانسورها به امکانات مختلفی مجهز هستند و میتوان گفت که ایمنی زیادی را برای افراد تامین میکنند.متخصصان در تلاش هستند تا آسانسور هایی را طراحی کنند که به اینترنت متصل شوند و بتوان حتی از راه دور آن ها را کنترل کرد.
دیدگاه خود را بنویسید